இலக்கியம் விளக்கு. அது ஒளிகொடுக்கும், வழிகாட்டும். ஆனால் தனக்குக் கீழே விழும் சொந்த நிழலை விலக்க விளக்கினால் முடியாது. அது காளிதாசனின் உவமை. அந்த அகங்காரத்தின் நிழலைக் கண்டு அஞ்சித்தான் மாபெரும் கலைஞர்கள்கூட இலக்கியத்தைவிட பெரிய ஒன்றின் காலடி தேடினார்களா? ‘எனக்கு ஒரு கடிகையில் தேசபக்தியையும் ஞானத்தையும் அளித்த விவேகானந்தரின் தர்மபுத்திரியான நிவேதிதா தேவிக்கு’ என்று பாரதி தன் கவிதைகளை காலடியில் சமர்ப்பணம் செய்கிறான்
செல்லப்பாவுக்குத் தேவை அத்தகைய ஒரு சன்னிதி என்று நினைத்துக்கொண்டேன். ஆனால் அதற்கான காலம் கடந்து விட்டதென்றும் பட்டது. அவரை இலக்கியம் மீட்கவில்லை. நம்பியவர்களைக் கைவிடும் தெய்வம் எவ்வளவு பொறுப்பற்றது. ஆனால் அதைச் சொல்லிக் குற்றமில்லை. அது அதைவிடப்பெரிய ஒரு தெய்வத்தின் அறிவிப்பாளன் மட்டுமே.
ஜெயமோகன். (சி.சு. செல்லப்பா பற்றிய கட்டுரையில்)