கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ள அர்ஜுனின் குறிப்பில் anecdote என்ற வார்த்தை குழப்பத்தை ஏற்படுத்தியது. இதை என் தோழி எக்ஸிடம் (எக்ஸ் தோழி அல்ல; தோழி எக்ஸ். பெயர் சொல்லக் கூடாது அல்லவா, அதனால் இந்த ஏற்பாடு!) கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளலாம் என்று அர்ஜுனின் குறிப்பு வந்த ஃபேஸ்புக் பக்கத்தின் இணைப்பை அனுப்பினேன்.
ஏற்கனவே என் வீட்டுக்கு எதிரே இருக்கும் காந்தி நகர் க்ளப்புக்கு அருகில் உள்ள தேவி கருமாரி அம்மன் ஆலயத்தில் சூடம் கொளுத்தி சத்தியம் செய்திருக்கிறேன், இனிமேல் தோழி எக்ஸிடம் “அதைப் படித்தாயா? இதைப் படித்தாயா?” என்று கேட்கவே கூடாது என்று. ஆனால் எனக்கு வந்த அனக்டாட் சந்தேகத்தை யாரிடம் கேட்பது? நான் அனுப்பிய இணைப்பு பற்றி தோழி எக்ஸிடமிருந்து வழக்கம் போலவே எந்த பதிலும் இல்லை. அதனால் மூன்று நாள் கழித்து நானே ஃபோன் போட்டுக் கேட்டேன். “அது வந்துப்பா, அந்த லிங்குக்குப் போனால் எதுவுமே வர மாட்டேங்குது” என்றாள். சரிம்மா, விடு என்று சொல்லி விட்டுத் தொடர்பைத் துண்டித்தேன்.
கீழே வருவது அர்ஜுன் ராஜேந்திரனின் குறிப்பு:
What were your best and most disappointing reads this year? Please share your complete list. And do let on if you there is anything special you have slotted for 2025. As for me…
As a late addition, Charu Nivedita’s Conversations with Aurangzeb- which is wild and reminiscent of Bulgakov’s feline masterpiece in a sense. But the singular feat about Charu’s latest is how, he, being on the south side of the North-South divide, conceives of a seance with the most controversial Mughal emperor and marries his words from the afterlife with a Tamil persona with maddening panache. I think the translator deserves as much praise for having pulled off this otherworldly business. The novel is uproarious, bizarre and unlike anything I have read, despite the allusions made earlier. In a way, Nivedita is the anecdote to Perumal Murugan.
அர்ஜுன் ராஜேந்திரனின் மேற்கண்ட பதிவுக்கு என் பதில்:
My dear Arjun, Thank you for taking the time to read my novel Aurangzeb. I would like to say a few words about my other novels.. They are, in many ways, a reflection of my life—a life filled with unbelievable and bizarre incidents that, I hope, make for an interesting read. After all, as a middle-class man, how could I possibly have such extraordinary experiences? My works have often blurred the lines between fiction and nonfiction, but this is the first time I have ventured to write about someone other than myself. It’s an irony, really, as I have so often placed myself, my wife, my friends—everyone—on the altar of writing in the name of literature. For instance, my novel Marginal Man did not reach the English-speaking world, as it was published locally. I’m not sure why I’m bringing this up now, but it came to mind. Perhaps it’s because Marginal Man will be published this year, with fine editing, thanks to the help of my literary agent Kanishka Gupta. Once again, my heartfelt thanks, Arjun.
இந்த இரண்டு குறிப்புகளுக்கும் வினித் எழுதிய காமெண்ட்:
After seeing your post confirming that you are indeed reading Charu’s Conversations with Aurangzeb – A Novel, I waited for your thoughts on it. I loved your enthusiasm for this condensed version of the original *I Am Aurangzeb*, which spans a massive 1000 pages in Tamil. After Subramaniya Bharathiyar, Charu stands as one of the writers who has truly revolutionized Tamil literature, especially in terms of both content and narrative style. His mastery over language, his wordplay, the madness, the fun, the subtle postmodernism, the irreverence, and his deep understanding of the sociology and psychology of India all shine through in the Tamil work. Unfortunately, the translation only offers a mere glimpse of this brilliance , which is somewhat disheartening, especially for those who have had the privilege of interacting with him during the writing process and reading it thrice in a weekly. It’s a trans-creation which involves Charu, Rahul Soni and Nandhini but I’m not a fan of it. For the first time in the history of Mughal literature, Charu gives voice to the women of the Mughal empire. In the novel(Tamil Version), Jahanara Begum, whose autobiography is almost never mentioned in mainstream narratives, and Mihr-un-Nissa Begum, emerge as significant figures. These women’s stories, rich in complexity and significance, find a place in Charu’s narrative in a way that is rarely seen elsewhere. I also recognize the challenges in the publishing market. It’s often difficult for an author who is not well-known to the masses, especially one from Tamil Nadu, to break through and receive the recognition it deserves. It’s a fact that could be more easily navigated with a suitable writers from Bengal or Malayalam, whose literary works often have broader reach and recognition.
***
ஓரிருவரைத் தவிர யாரும் சந்தா அல்லது நன்கொடை எதுவும் அனுப்புவதில்லை. அனுப்பும்படி நினைவூட்டுகிறேன்.
சந்தா மற்றும் நன்கொடை அனுப்புவதற்கான விவரம் கீழே:
ஜி.பே. செய்வதற்கான தொலைபேசி எண்: 92457 35566
பெயர்: ராஜா (ராஜா தான் என் அட்மின். எனவே குழப்பம் வேண்டாம்.)
வங்கி மூலமாக அனுப்புவதாக இருந்தால் அதற்கான விவரம்:
UPI ID: charunivedita@axisbank
K. ARIVAZHAGAN
Axis Bank Account No. 911010057338057
Dr Radhakrishnan Road, Mylapore
IFSC No. UTIB0000006
பெயரில் உள்ள K என்பதன் விரிவு Krishnasamy.
ஆக்ஸிஸில் அனுப்ப முடியாவிட்டால் என் ஐசிஐசிஐ கணக்கு விபரம் கீழே:
K. ARIVAZHAGAN
ICICI a/c no. 602601 505045
MICR Code: 600229065
IFS Code ICIC0006604
T. NAGAR BRANCH Chennai