புதிய தலைமுறை வார இதழில் நான் எழுதி வரும் பத்தியின் முதல் கட்டுரையை இங்கே மறு வெளியீடு செய்கிறேன்.

***

சமீபத்தில் நார்வேயில் வசிக்கும் நண்பர் ஒருவருடன் காரில் பயணம் செய்து கொண்டிருந்த போது சாலையின் குறுக்கே ஒரு மாடு சென்றது.  அந்த மாடு சாலையைக் கடக்கும் வரை கூட பொறுமை இல்லாமல் எல்லா வாகனங்களும் கன்னாபின்னா என்று ஹாரனை அடித்த போது அந்த மாடு மிரண்டு போய் சாலையின் போக்கில் ஓட ஆரம்பித்தது.  உடனே வாகன ஓட்டிகளும் இன்னும் அதிக அளவில் ஹாரனை அடிக்க, மாடு இப்போது இன்னும் கலவரமாகி ஓடியது.  சுமார் நான்கு கிலோ மீட்டர் தூரம் சாலையிலேயே அங்குமிங்குமாக ஓடிய மாடு கடைசியில் சாலையைக் கடந்தது.  அவ்வளவு தூரமும் வாகன ஓட்டிகளும் விடாமல் ஹாரனை அடித்துக் கொண்டே இங்கும் அங்கும் கார்களைத் திருப்பிக் கொண்டிருந்தனர்.  பார்ப்பதற்கு ஏதோ ஒரு பைத்திய உலகம் போல் தோன்றியது.

இந்தச் சம்பவம் எனக்குப் பல கேள்விகளை எழுப்பியது.  உலகில் பெரும்பாலான நாடுகளில் வாகனம் ஓட்டும் போது ஹாரன் அடிப்பதில்லை.  அடிக்க வேண்டிய அவசியமும் இருக்காது.  ஆனால் நம் ஊரில் மட்டும் ஏன் சிவப்பு விளப்பு எரியும் போது கூட பின்னால் இருக்கும் நபர் ஹாரனை விடாமல் அடிக்கிறார்?  நமக்கு அருகில் இருக்கும் இலங்கையில் கூட நீங்கள் ஹாரன் சப்தத்தைக் கேட்க முடியாது.  இந்தியாவில் சாலைப் போக்குவரத்து ஒழுங்காக இல்லை என்பது தவிர இதற்கு இன்னொரு காரணமும் இருக்கிறது. பொறுமையின்மை.  மாடு சாலையைக் கடக்கும் வரை ஹாரன் அடிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.  இந்தப் பொறுமையின்மைக்குக் காரணம், மன அழுத்தம்.  நம் நாட்டில் இன்று மன அழுத்தம் இல்லாதவர்களையே பார்க்க முடிவதில்லை.

சமீபத்தில் ரஞ்சன் தாஸ் என்பவரின் மரணம் சாஃப்ட்வேர் துறையில் பணியாற்றுபவர்களுக்குப் பெரும் அதிர்ச்சியை அளித்தது.  ரஞ்சன் ஒரு பெரிய பன்னாட்டு நிறுவனத்தின் தலைவராக (சி.இ.ஓ.) இருந்தார். இந்தியாவில் அந்தப் பதவியை வகித்தவர்களிலேயே அவர் தான் இளையவர்.  வயது 42.  குடி, சிகரெட் இல்லை. எல்லா மாரத்தன் ஓட்டங்களிலும் (சென்னையில் கூட) கலந்து கொண்டார்.  .  (மும்பை) பாந்த்ராவின் கார்ட்டர் ரோட்டில் அவர் ஓடிக் கொண்டிருப்பதை பலரும் பார்த்திருக்கிறார்கள்.   இது தவிர தினமும் ஜிம்முக்குப் போவார். மாரடைப்பால் மரணம் அடைந்த அன்று கூட அப்போதுதான் ஜிம்மிலிருந்து வந்திருந்தார்.  ஆரோக்கியத்தைப் பற்றியே எப்போதும் பேசிக் கொண்டிருப்பார்.  இப்படிப்பட்டவருக்கு ஏன் மாரடைப்பு வந்தது என்பது இன்று பெரும் விவாதப் பொருளாகி இருக்கிறது.  இதற்குப் பலரும் சொல்லும் காரணம், ரஞ்சன் தினமும் நான்கு மணி நேரம் தான் தூங்குவார்.  எனவே எல்லோரும் குறைந்த பட்சம் ஏழு மணி நேரம் தூங்க வேண்டும்.  இந்த விஷயத்தை விலாவாரியாக என்னிடம் விவரித்த நண்பர் இரவில் எட்டு மணி நேரமும் பகலில் இரண்டு மணி நேரமும் தூங்குபவர்! நண்பரின் வாதத்தை என்னால் ஒப்புக் கொள்ள முடியவில்லை.  ஏனென்றால்,  சாதனையாளர்கள் அனைவருமே நான்கு அல்லது ஐந்து மணி நேரம்தான் உறங்குகிறார்கள்.  உதாரணமாக, கருணாநிதி, இளையராஜா, மோடி எல்லோரும் நான்கு ஐந்து மணி நேரம் உறங்குபவர்களே.  ஆனால் இப்படிக் குறைந்த அளவு உறங்குபவர்கள் தியானமும் யோகாவும் செய்பவர்கள்.  அரை மணி நேர தியானம் இரண்டு மணி நேர ஆழ்ந்த உறக்கத்துக்கு சமம் என்கிறார்கள்.  சாஃப்ட்வேர் துறையில் பணியாற்றுபவர்களுக்கு அதிக மன அழுத்தம் ஏற்படுகிறது.  ரஞ்சன் தாஸின் மரணத்துக்கும் இதுதான் காரணமாக இருக்க முடியும் என்று தோன்றுகிறது.  மன அழுத்தத்தை ஜிம்முக்குப் போவதால் சமன் செய்ய முடியாது.  அதைச் செய்யக் கூடியது தியானமும் யோகாவும் தான்.  நான்கு கிலோ மீட்டர் தூரத்துக்கு ஹாரனை அடித்துக் கொண்டே மாட்டை கலவரப்படுத்தியவர்களும் இந்த மன அழுத்த நோயால்தான் பாதிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள்.  அந்த நார்வே நண்பர் சொன்னார், எங்கள் நாடாக இருந்தால் மாடு சாலையைக் கடக்கும் வரை கார்களை நிறுத்தியிருப்போம்.

இதோடு தொடர்புடைய இன்னொரு விஷயமும் இருக்கிறது.  நமக்கு மிருகங்களையும் பிராணிகளையும் எப்படி நடத்துவது என்றே தெரியவில்லை.  தில்லி மிருகக் காட்சி சாலையில் நடந்த மரணம் ஒரு உதாரணம்.  மதிலுக்கு அப்பால் இருந்தவர்கள் புலியைக் கல்லால் அடிக்காமல் இருந்திருந்தால் அந்த இளைஞர் பிழைத்திருக்கக் கூடும்.  ஏனென்றால், அது காட்டுப் புலி அல்ல.  மிருகக்காட்சி சாலையிலேயே பிறந்து வளர்ந்தது.  இரைக்காக மனிதனை அடிப்பது என்ற விஷயமே அதற்குத் தெரியாது.

பலரும் சமஸ்கிருதத்தை இறந்து போன மொழி என்று வாதிடுகின்றனர்.  நான் அந்த வாதத்திற்குள் செல்ல விரும்பவில்லை.  ஆனால் அந்த மொழி நம் இந்தியப் பாரம்பரியத்தின் அற்புதமான பல பொக்கிஷங்களைக் கொண்டிருக்கிறது.  அகத்தியர் 4000 ஆண்டுகளுக்கு முன் வாழ்ந்த தமிழ் முனி.  தமிழுக்கு இலக்கணம் வகுத்தவர்.  தமிழ் அளவுக்கு சமஸ்கிருதத்திலும் எழுதியவர்.  (50 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வரை தமிழ்ப் புலவர் என்றால் அவர் சமஸ்கிருதத்திலும் புலமை வாய்ந்தவராகவே இருந்தார்.  சமீபத்திய உதாரணம், கரிச்சான் குஞ்சு.) ஆனால் அகத்தியர் எழுதிய தமிழ் நூல்கள் தொலைந்து விட்டன.  சமஸ்கிருதத்தில் எழுதியவைகளில் அகஸ்திய சம்ஹிதா என்ற நூல் மட்டும் கிடைக்கிறது.  அதில் அவர் மின்சாரம் தயாரிப்பது எப்படி என்பதை சோதனை முறையின் மூலம் விளக்குகிறார்.   ”ஒரு மண் குடுவையை எடுத்து அதன் உள்ளே தாமிரத் தகடை செலுத்தி சிறிதளவு சிகிக்ரிவத்தை நிரப்ப வேண்டும். பின்னர் அதனுள் ஈரமான மரத்தூள், பாதரசம் மற்றும் துத்தநாகத்தைக் கொண்டு பூசி, இரண்டு கம்பிகளை இணைத்தால் மித்ரவருண சக்தியைப் பெறலாம்.”