அப்படியானால் நாங்கள் நடத்துவது எழவு விழாவா?

இன்று காலையில் ஜெயமோகன் ப்ளாகில் ஜடாயு என்பவர் ஸ்வராஜ்யா பத்திரிகையில் எழுதியிருந்ததை எடுத்துப் போட்டிருப்பதைப் படித்ததும் என் சாவுக்கு தமிழ் இலக்கிய உலகில் நிலவும் பொய்யும் பித்தலாட்டமும்தான் காரணம் என்று ஒரு துண்டுச் சீட்டில் எழுதி வைத்து விட்டு தூக்கில் தொங்கி விடலாம் என்று நினைத்தேன்.  ஆனாலும் மரணத்தையும் தற்கொலை உணர்வையும் மன உளைச்சலையும் சந்தோஷத்தையும் மற்ற எல்லா எழவையும் கூட எழுத்தின் மூலமாக மட்டுமே நான் கடந்து கொண்டிருப்பதால் அந்தத் தற்கொலை முடிவை ரத்து செய்து விட்டு இந்த எழவுக் குறிப்பை எழுதுகிறேன்.  ஜடாயு ஸ்வராஜ்யா இதழில் எழுதிய ஒரு பித்தலாட்டமான கட்டுரையைப் படித்த போது அதை நான் பெரிதாக நினைக்கவில்லை.  ஆனால் என் இளைய சகோதரன் என்று நான் நினைக்கும் ஜெயமோகன் அதை எடுத்துத் தன் ப்ளாகில் போட்டிருந்த போது அதை என்னால் உதாசீனப்படுத்த முடியவில்லை.  ஜடாயு என்பவர் எழுதிய அந்தக் குறிப்பு இது:

The book release event, graced by  Tamil literary legends like Ashokamitran and Nanjil Naadan and celebrities Kamal Hassan and Ilayaraja and a large number of enthusiastic readers was unprecedented, in a way.  Unusual in the sense that serious Tamil literature and its authors have never been celebrated in such grand popular events in Tamil Nadu in the past. Given the general cultural climate of Tamil Nadu, dominated by petty prejudices, ideological hate mongering of Dravidian and leftist camps, recognitions for the mediocre and insults to the truly deserving and  ‘mass’ Tamil cinema,  it is heartening to see such a buzz around this great literary phenomenon.

மேற்கண்ட குறிப்பில் ஜடாயு unprecedented என்ற வார்த்தையைப் போடுகிறார்.  அதாவது, இதுவரை நடக்காதது.  முன்னுதாரணம் இல்லாதது.  அப்படியானால் என் புத்தக வெளியீட்டு விழாவை  2000 பேர் அமரக் கூடிய மிகப் பிரம்மாண்டமான காமராஜ் அரங்கில் நடத்தினார்களே என் வாசகர் வட்டத்தினர், அது இலக்கிய விழா இல்லையா?  எழவு விழாவா?  ஒருமுறை அல்ல; இரண்டு முறை நடத்தியிருக்கிறோம்.  இப்போது ஜனவரியில் மூன்றாவது முறையாக நடத்த இருக்கிறோம்.

காமராஜ் அரங்கில் ஒரு முறை உயிர்மை பதிப்பகம் வெளியிட்ட என் நூல்களின் வெளியீடு நடந்தது.  ஒருமுறை கிழக்கு பதிப்பகம் வெளியிட்ட எக்ஸைல். விஷயம் என்னவென்றால், காமராஜ் அரங்கில் இரண்டு முறை விழா நடத்தினாலும் அது பற்றிய செய்தி தினமலர் தவிர வேறு எந்தப் பத்திரிகையிலும் வரல்லை.  வழக்கமாக நடப்பது போலவே முழுமையான இருட்டடிப்பே நடந்தது.   இப்போது ஜடாயு செய்திருப்பது முழுமையான annihilation.   அதனால்தான் இந்த annihilation-க்கு எதிராக நாமே தற்கொலை செய்து கொண்டால் என்ன என்று தோன்றுகிறது.  ஏனய்யா, 2000 பேர் அமரக் கூடிய ஒரு மகா பிரம்மாண்டமான அரங்கத்தில் ஒரு புத்தக வெளியீட்டு விழாவை எனக்கு முன் எந்த எழுத்தாளராவது நினைத்துப் பார்த்திருக்கிறார்களா?  பார்க்கத்தான் முடியுமா?

இப்படிப்பட்ட பிரம்மாண்டமான விழாக்களை கம்யூனிஸ்ட் கட்சியினர் தான் நடத்துவார்கள்.  அது அமைப்பு சார்ந்த விஷயம்.  லத்தீன் அமெரிக்க நாடுகளிலும் நெரூதா போன்றவர்களின் கவிதை வாசிப்புக்கு நகர மையத்தில் 3000 பேர் கூடுவது வழக்கம்.  அதுவும் கட்சி சம்பந்தப்பட்டதுதான்.  ஆனால் எந்த அமைப்பும் சாராத ஒரு தனி எழுத்தாளனுக்கு காமராஜ் அரங்கில் இரண்டு முறை புத்தக வெளியீடு நடத்துவது உலக சாதனை.  உலகில் எங்கேயும் இப்படி நடந்ததில்லை.  எஸ்.ரா. ரஜினியை அழைத்துத்தான் காமராஜ் அரங்கில் விழா நடத்தினார்.  இப்போது வெண்முரசு விழாவும் கமல்ஹாசனை அழைத்துத்தான் நடத்தப்படுகிறது.  ஆனால் நான் இந்திரா பார்த்தசாரதியை அழைத்து நடத்தினேன்.  இ.பா. காமராஜ் அரங்கில் தனக்கு முன்னே இருந்த பிரம்மாண்டமான வாசகர் திரளைப் பார்த்து பிரமித்துப் போய் “இப்படி ஒரு இலக்கிய விழாவில் என் ஆயுளில் கலந்து கொண்டதில்லை” என்றார்.  காமராஜ் அரங்கம் எவ்வளவு பெரியது என்று எல்லோருக்கும் தெரியும்.  இந்த ஆண்டும் கூட  4000 பேர் அமரக் கூடிய பலகலைக் கழக நூற்றாண்டு மண்டபத்தில் தான் புத்தக வெளியீட்டை  நடத்தலாம் என்று இருந்தோம்.  ஆனால் கட்டணம் 5 லட்சம் என்பதால் நடத்த முடியவில்லை.   மீண்டும் மூன்றாவது முறையாக காமராஜ் அரங்கில் நடத்துகிறோம்.