அழகான கல்
கானகத்திலே தனித்துக்கிடந்ததொரு கல்அமர்ந்து கொள்வதற்கும்சாய்ந்து கொள்வதற்கும்வசதியானவழுவழுப்பான கல் தோழிகளை அழைத்து வந்தால்அந்தக் கல்லில் வைத்துத்தான்கலவி கொள்வது தோழிகள் இல்லையெனில்அந்தக் கல்லில் அமர்ந்துதான்கரமைதுனமும் ஒருநாள் ஒருஅதிசயம்நடந்தது அந்தக் கல்அவனிடம்பேசியது வள்ளுவன் அந்தக் குரலைக்கேட்கவில்லைகேட்டிருந்தால் மழலைச் சொல்குறித்து அப்படியொரு குறளைத்தொடுத்திருக்க மாட்டான்வசியம் செய்யும் குரல் ஆனால்கல் பேசுமா?எங்கேயும் கேட்டதில்லைஎங்கேயும் கண்டதில்லை அந்தக் கல் பேசியது கல் பேசினால்கடவுள் மண்ணும் மலையும்கடலும் உலகேழும்நின்னிடமே காண்கின்றேன்நீயே சரணமெனவீழ்ந்த அவன்அந்தக் கணத்திலிருந்துவேறாளாய் மாறிப்போனான் நீதான் என்னை மாற்றினாய்நன்றி என்றான் இல்லை என்றது தெய்வம்நான் எப்போதுமேஇப்படியேதான்இருக்கிறேன் … Read more